اثر اسانس گونه های مختلف آویشن بر فراسنجه های تولید گاز ، قابلیت هضم و فراسنجه های تخمیری شکمبه ای در شرایط آزمایشگاهی

مطالعه ا ی به منظور بررسی تأثیر اسانس گونه­های مختلف گیاه دارویی آویشن بر فراسنجه­های تولید گاز، قابلیت هضم ماده خشک و ماده آلی در شرایط آزمایشگاهی در قالب دو آزمایش انجام شد. به این منظور گونه های مختلف گیاه دارویی آویشن در مرحله گل­دهی به ترتیب از مناطق: شیراز (zataria m ultiflora )، اسفراین (thymus transcaspicuslamiaceae)، شاهرود (thymus fallax )، جنگل گلستان (transcaucasicus thymus) و گرگان ( vulgaris ­thymu s) جمع آوری شد. گونه­های مختلف جمع­آوری شده با دستگاه میکروویو در دمای 110 درجه سلسیوس و طول موج 450 نانومتر به مدت 45 دقیقه اسانس­گیری شدند. تیمارهای آزمایشی شامل این موارد بوده است: 1) تیمار شاهد شامل جیره پایه با نسبت علوفه به کنسانتره 50:50 (بدون افزودن اسانس) 2) تیمارهای 2 تا 6 شامل جیره پایه + اسانس حاصل ازگونه­های مختلف. نتایج نشان داد که افزودن اسانس گونه­های مختلف آویشن تأثیر معنی داری بر پتانسیل و نرخ تولید گاز داشت (05/ 0> p)، به طوری ­که در پایان مدت انکوباسیون تیمار شاهد بالاترین پتانسیل تولید گاز (6/ 369 میلی لیتر به ازاء هر گرم ماده خشک) را در مقایسه با سایر تیمارها داشت. هم چنین اختلاف معنی­داری بین تیمارهای دارای اسانس از نظر فراسنجه­های تخمینی نسبت به تیمار شاهد مشاهده شد (05/ 0> p). استفاده از اسانس کاهش معنی­داری در ph محیط کشت نسبت به تیمار شاهد را موجب شد (05/0p< ). در این آزمایش، بین تیمارهای مختلف از نظر قابلیت هضم ماده خشک و ماده آلی اختلاف معنی داری وجود نداشت (05/0<p) ، با این حال، تیمارهای دارای اسانس در مقایسه با تیمار شاهد عامل تفکیک، تولید توده میکروبی و بازده تولید توده میکروبی بالاتری داشتند (05/0p< ). به ­طور کلی، می توان نتیجه گرفت که اسانس گونه های مختلف آویشن توان تغییر فرآیندهای تخمیر شکمبه ای را دارند، هرچند آزمایش های بیشتری برای تعیین دوز مناسب اسانس گونه­های مختلف مورد نیاز است.